Mein neuer Mond
Ποιος να ’ναι αυτός που με κοιτά μ’ ένα παράπονο μεγάλο; Ποιος να ’ναι αυτός που δεν μπορώ από τον νου μου να τον βγάλω; Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι, φώτισε το έρημο στενό, φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι, τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ. Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι, τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ. Ποιο να ’ναι εκείνο το παιδί που όλη τη νύχτα αναστενάζει; Περνά σαν ίσκιος, δε μιλά και η ματιά του με σπαράζει. Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι, φώτισε το έρημο στενό, φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι, τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ. Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι, τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.		Wer soll das sein, der mich groß und klagend ansieht? Wer soll das sein, der mir nicht aus dem Sinn geht? Geh auf, mein neuer Mond, erhelle die enge Wüste, leuchte, damit ein ganzer Kerl kommt, ich vergesse meine alten sehnlichen Wünsche. Leuchte, damit ein ganzer Kerl kommt, ich vergesse meine alten sehnlichen Wünsche. Wer soll dieses Kind sein, das die ganze Nacht seufzt? Es geht vorbei wie ein Schatten, es spricht nicht und sein Auge zerreißt mich innerlich. Geh auf, mein neuer Mond, erhelle die enge Wüste, leuchte, damit ein ganzer Kerl kommt, ich vergesse meine alten sehnlichen Wünsche. Leuchte, damit ein ganzer Kerl kommt, ich vergesse meine alten sehnlichen Wünsche.
lipsia © 29.07.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info