Trenul
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου.
Κι ηθέλα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
μα εσύ πάντα πλάι μου,
βλέπω τη μορφή σου, μου μιλάς
σαν βροχή σαν αέρας,
θέλω να κατέβω στην στροφή
μα η φωνή μου σκορπίζεται,
θέλω να κατέβω στην στροφή
δεν μ’ ακούει κανένας,
και το τρένο πια χάνεται
σαν το φως μιας ημέρας.
Κι ήθελα τόσα να σου πω
πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
M-am aflat după despărţire în gară, în vagonul meu
O viaţă într-un bagaj
Visele mele moarte
Deodată acolo în îmbulzeală
O voce atât de familiară,
O voce care devine strigăt în timp ce îmi spune numele
Şi trenul a pornit iar tu (eşti) din nou departe de mine.
Şi voiam să-ţi spun atâtea,
Să-ţi strig că te iubesc,
Ah, de-aş putea o viaţă
Să o schimb într-o clipă
Şi am scris “te iubesc” pe geam
Şi de îndată ce am văzut că ai lăcrimat,
Lacrima mea curgea ca un râu
De ce ai întârziat, inima mea?
Oraşele şi gările fug
Dar tu (eşti) mereu lângă mine,
Văd silueta ta, îmi vorbeşti
Ca ploaia, ca vântul,
Vreau să cobor în curbă
Dar vocea mea se risipeşte,
Vreau să cobor în curbă
Nu mă aude nimeni,
Şi trenul se pierde
Ca lumina unei zile.
Şi voiam să-ţi spun atâtea,
Să-ţi strig că te iubesc,
Ah, de-aş putea o viaţă
Să o schimb într-o clipă
Şi am scris “te iubesc” pe geam
Şi de îndată ce am văzut că ai lăcrimat,
Lacrima mea curgea ca un râu
De ce ai întârziat, inima mea?
angelxirina © 29.07.2014