Die Traurige | ||
Στην πέτρα της υπομονής Κάθισες προς το βράδυ Με του ματιού σου το μαυράδι Δείχνοντας πως πονείς Κι είχες στα χείλια τη γραμμή Που είναι γυμνή και τρέμει Σαν την ψυχή γίνεται ανέμη Και δέουνται οι λυγμοί Κι είχες στο νου σου το σκοπό Που ξεκινά το δάκρυ Κι ήσουν κορμί που από την άκρη Γυρίζει στον καρπό Μα της καρδιάς σου ο Σπαραγμός Δε βόγκηξε κι εγίνει Το νόημα που στον κόσμο δίνει Έναστρος ουρανός | ![]() | Gegen Abend hast du auf den Steinen der Geduld gesessen und in der Pupille deines Auges gezeigt, dass du leidest Und zwischen Lippen hattest du einen Strich der nackt ist und zittert wie die Seele, die eine Art Spule wird und die Schluchzer schwellen an Und im Sinn hattest du das Motiv das zur Träne gerührt hat und du warst ein Körper, der sich von der Schale zum Kern bewegte Aber der Schmerz deines Herzens stöhnte nicht und wurde zum Sinn, der der Welt einen sternenklaren Himmel gibt |
lipsia © 29.07.2014 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info