Amnesia
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω,
Δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
Κι όλα αυτά που θέλω ν’ αγαπάω
δε μ’ ανατριχιάζουν πια.
Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
κι έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ,
Θα περιμένω...
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία.
Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
πώς συνεχίζω να υπάρχω μ’ όλα αυτά
Θέλω να βγω από δω μέσα κι όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
κι έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ,
Θα περιμένω...
I don't revolt, I don't search, I don't burst
I don't move backwards or forward
And all the things I want to love
Do not thrill me any more.
The shadows around me are frozen
And I am stuck with my hand stretched
I forgot what I wanted to do
I will wait until I can remember,
I will wait...
My eyes are melting from the glare of the TV
A twisted melody puts me to sleep
The ones that go through the land of desperation
Suffer from amnesia.
I don't wonder nor do I understand
How I continue existing with all these
I want to get out of here yet I stay
In a fog that numbs the heart.
The glass around me is broken
And I am stuck with my eyes fixed
And I forgot what I wanted to see.
I will wait until I can remember,
I will wait...
Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης © 29.07.2014