Пут, време и бол
Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ’ ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.
Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ’ ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.
Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.
Кад сване дан немој се присећати,
сећање је лавиринт и изгубићеш се,
а пут је дуг да би га мерила
једним канапом на месту срца.
Река тече и пролази,
одузима ти тренутак и чини га минулим,
а време је дуго да би га мерила
једним сатом на месту срца.
Безначајне слике те прогоне,
твоји пријатељи спавају и не могу да виде!
А бол је превелик да би га мерила
једним срцем на месту срца.
τυχερούλα © 29.07.2014