Estos días
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει
Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...
Πιο κοντά, πιο κοντά
Estos días el viento nos persigue, nos caza.
en torno a cada mirada, alambradas
en torno a nuestros corazones, alambradas
en torno a nuestra esperanza, alambradas.
Hace mucho frío este año, mucho frío.
Más cerca, más cerca
kilómetros mojados se agrupan en torno a ellos.
Dentro de los bolsillos de sus viejos abrigos
llevan pequeñas chimeneas para calentar a los niños.
Sentados en el banco despiden vapor
por la lluvia y la distancia.
Su aliento es humo de tren
que va lejos, muy lejos.
Charlan
y después, la puerta despintada de la habitación
se convierte en algo así como una madre cruzada de brazos
que escucha..
Más cerca, más cerca
Estos días....
Más cerca, más cerca
Avellinou © 29.07.2014