L'Amleto della pioggia
Με πέτσινη ρεπούμπλικα και μαύρη καπαρντίνα
τι παριστάνει ένα παιδί σ’ αυτή την εποχή
Τα είδωλα του σινεμά δεν είναι στην Αθήνα
Παρά μονάχα μες στη γη και πέρα απ’ τη βροχή
Ντυμένος Άμλετ στη βροχή κοιτάζω μιαν αφίσα
Κι ένα χρυσό περίστροφο μια γάμπα που τρυπά
Και λέω πως οι άνθρωποι που όλα τα κερδίσαν
Σαν κούκλες είναι που γελούν μες στις βιτρίνες πια
Κρυστάλλινα τα πόδια σου και κρύσταλλα καπνίζεις
Με χιόνι τα παπούτσια σου και χιόνι το παλτό
Τη στάχτη του τσιγάρου σου, στα χέρια μου αγγίζεις
Μα εγώ μετρώ τι μου ζητάς και πόσα σου χρωστώ
Ντυμένος Άμλετ στη βροχή γυρνώ στην επαρχία
Ζητώ να βρω ποιος μου `δωσε τσιγάρο μια στιγμή
Ποιος άγνωστος με πίστεψε πως θα `ναι επιτυχία
Χωρίς εμένα αν παιχτεί το έργο στη σκηνή
Con un borsalino di pelle e un trench nero
che parte recita un ragazzo in questa epoca
Gli idoli del cinema non stanno ad Atene
se non unicamente nella terra e al di là della pioggia
Vestito da Amleto sotto la pioggia osservo un manifesto
E un revolver d'oro mi trapassa una gamba
E dico che le persone che vincono tutto
sono come manichini che ormai sorridono dalle vetrine
Di cristallo le tue gambe e fumi cristalli
Le tue scarpe spolverate di neve e il tuo paletot di neve
Sfiori sulle mie mani la cenere della tua sigaretta,
Ma io calcolo cosa mi chiedi, e di quanto ti sono debitore
Vestito da Amleto sotto la pioggia torno in provincia
Cerco di trovare chi a un certo punto mi ha offerto una sigaretta
Quale sconosciuto mi ha fatto credere che sarebbe un successo
Se senza di me si portasse l'opera sulla scena
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 29.07.2014