È spirato il Vardaris
Φύσηξε ο Βαρδάρης και καθάρισε
Ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας
Βγήκα μια βόλτα και μπροστά της βρέθηκα
Στάθηκα κι απόμεινα κοιτώντας
Φλόγες ζωηρές που τρεμοπαίζουνε
τα ρούχα, τα μαλλιά της στον αέρα
Στη στάση πέρα δώθε σπινθηρίζουνε
τα δυο της μάτια, κάρβουνα αναμμένα
Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου
σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο
È spirato il Vardaris ed il sole
si è schiarito come se l' inverno fosse finito
Sono uscito a fare un giro e mi sono trovato di fronte a lei
mi sono fermato e sono rimasto a guardarla
Fiamme vivide che tremolano
i suoi vestiti, i suoi capelli al vento
Alla fermata c' erano scintille ovunque
i suoi due occhi, carboni ardenti
Prima che i miei occhi si saziassero
l' autobus, lo sai, ti rapì
e sono rimasto a guardare mentre ti perdevo
ed il freddo mi arrivava alle ossa
Alessio Miranda © 29.07.2014