Era il mio luogo - 1944
Ήταν ο τόπος μου βράχος και
χώματα ήλιος και μαύρο
κρασί. Όργωνα θέριζα και με
τον Όμηρο σε τραγουδούσα,
λαέ μου. Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια
φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
όνειρο καθημερνό.Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν
το θάνατο στα χαρακώματα.
Era il luogo mio scoglio e
zolla sole e vino
nero. Aravo mietevo e con
Omero ti cantavo,
popolo mio. Sopra le onde
nottate intiere ti sognai.
Erano bianche le mie case
e garofani le ragazze giudiziose.
Sapevano di sale le loro labbra
con gli occhi incendiavano la terra
e i miei ragazzi con una
fisarmonica le facevano ammattire.
Era il luogo mio come un sorriso,
ogni santo giorno un sogno. Qualcuno
l'ha venduto, qualcuno l'ha mandato in malora
come merce avuta in prestito.
Adesso i miei ragazzi giocano
a morire nelle trincee.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 29.07.2014