Tama
Εκεί που η θάλασσα τον ήλιο ανταμώνει
σε συναντάω πάντα όταν ξημερώνει.
Κοιτάω το βλέμμα σου φωνάζω σ’ αγαπάω
κι έτσι τη μέρα μου μαζί σου ξεκινάω.
Κάθε συνήθεια και κάθε μας ρουτίνα
πράγματα απλά που πάντα κάναμε μαζί
χωρίς να θέλω ασυναίσθητα μου βγαίνουν
σαν να μην έφυγες ποτέ
ούτε στιγμή.
Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.
Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.
Εκεί που η τρέλα καταργεί τη λογική μου,
εκεί που νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου,
μηνύματά σου για χιλιοστή φορά διαβάζω
και γι’ άλλη μια φορά με μένανε τα βάζω.
Ovde gde more ljubi sunce
srećem te uvek kada sviće,
"lovim" pogled tvoj, vičem "volim te",
i tako moj dan s tobom počinje...
Svaku naviku, našu svakodnevnu rutinu,
obične stvari koje smo uvek radili zajedno,
iako ne želim, nesvesno ponavljam.
Kao da me nikad nisi ostavila,
ni za trenutak.
Kako da te izbacim iz svog života, reci mi.
Postala si moj neodvojiv deo.
Bila si jutro kad sam tražio to u tvojim očima,
a postala si ponoć i koji minut.
Tama, oko mene tama,
želim te opet, makar na jednu noć.
Ovde gde ludost obuzima moj razum,
ovde gde osećam šta je moj život izgubio,
poruke tvoje čitam po hiljaditi put
i još jednom sebe krivim.
doktorica © 29.07.2014