The old tune
Πέφτουν απ’ τα μαύρα νέφη στάλες τση βροχής
και πληγώνουνε το σκούρο τζάμι τση ψυχής.
Πάνω στση καρδιάς τον τοίχο τρέχει το νερό
και ξεθάβει απ’ τον ασβέστη τον παλιό καιρό
Ήταν κείνο σαν και τούτο μαύρο δειλινό
πού `φυγε να πάει σ’ άλλον τόπο μακρινό
Κι έρχεται στη θύμησή μου που δακρύζαμε
τον παλιό σκοπό να πούμε σαν αρχίζαμε
Πάν’ οι μήνες, πάν’ τα χρόνια και γεράσαμε
δίχως όνειρα τη νιότη πως περάσαμε;
Δε με νοιάζει στο σκοτίδι πως εμπήκαμε
όσο πως το φως τση μέρας δε χαρήκαμε
Στα κλειστά τα παραθύρια τον παλιό σκοπό
ήρθ’ απόψε όπως πρώτα για να ξαναπώ.
Φύσ’ αγέρι, πήγαινέ τση το γλυκό σκοπό
και ψιθύρισέ τση ακόμη πως την αγαπώ
From the black clouds fall drops of rain
and wound the dark window of the soul.
On the wall of the heart runs the water
and unburies, from the whitewash, the old time
That was a black evening like this one
when someone left to go to another faraway place
And it comes into my memory how we shed tears
as we started to sing the old song
The months go by, the years go by, and we grew old
without dreams how did we pass our youth?
It doesn't bother me that we went into the darkness
as much as that we didn't enjoy the light of day
In the shuttered windows the old song
came again tonight, as it first did, for me to sing again.
Blow wind, take her the sweet tune
and whisper to her how I still love her
Love Song for Greece, Eva Johanos © 29.07.2014