Il cielo non ha fine
Η δίψα μου ’γινε φωτιά,
στερεύει στα φιλιά σου,
το δάκρυ μου σταλαγματιά
χάνεται στη ματιά σου.
Άκρη δεν έχει ο ουρανός,
αρχή δεν έχει η δύση.
Τέλος δεν έχει ο καημός,
το χαμογέλιο θλίψη.
Στο παραθύρι σου κρυφά
γροίκαγα περιστέρι,
σαν το μαχαίρι απάστραφτε,
σβήσε, χλωμό μου αστέρι.
Άκρη δεν έχει ο ουρανός,
αρχή δεν έχει η δύση.
Τέλος δεν έχει ο καημός,
το χαμογέλιο θλίψη.
La mia sete si è fatta fuoco,
si indurisce nei tuoi baci,
il mio pianto goccia a goccia
si perde nel tuo sguardo.
Il cielo non ha fine
il tramonto non ha principio.
Termine non ha il dolore,
il sorriso di mestizia.
Alla tua finestra furtivamente
ascoltavo una colomba,
come un coltello balena
e spegniti, pallida mia stella.
Il cielo non ha fine
il tramonto non ha principio.
Termine non ha il dolore,
il sorriso di mestizia.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 29.07.2014