At the gathering of EFEE*
Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που `χει κάτι απ’ τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ’ τα σημάδια, σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ’ έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ’ αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.
The square was full, with the meaning that has something of fires in it
On the corners and in the streets, from companions, construction workers, students;
and you shone in the middle of all the people,
and you were my light, a deep red snowflake in the celebration
in a celebration I never saw the likes of in my hunched-over life.
The square was empty, and covered with battle scars, like a dog
with torn pamphlets, in an eros for you I have overflowed
in the amphitheaters I search for you, in the intersections and the streets
and I seek information and material,
to shed light on the reasons which leave me half a man.
The square is full and from your face something has been saved
in the struggle of the companion, in the struggle of this place for life
to the children and the workers, to the citizens, to the infantry soldiers,
to the placards and the scandal which is breaking,
the gathering lights up and everything is conscious.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 29.07.2014