Metti il tuo abito festivo
Σαν φύγεις για τον πηγεμό,
στο μέτωπο ένα αστέρι.
Ποιο αστέρι είναι παγωνιά
ποιο δάκρυ είναι θλίψη.
Τα γιορτινά σου φόρεσε
αγάπη μου για μένα,
τ’ αστέρια όλα να σε δουν,
να στέκουν μαγεμένα.
Το μολυβένιο ουρανό,
το χάρο μην ακούσεις
κι αν βρεις τ’ αθάνατο νερό
φέρτο για να με λούσεις.
Τα γιορτινά σου μη φοράς
αγάπη μου θλιμμένη.
Ο ήλιος και οι ουρανοί,
πάνε κι αυτοί χαμένοι.
Quando te ne vai a passeggiare
hai una stella in fronte.
Qual stella è il gelo
qual pianto è la tristezza.
Metti il tuo abito festivo
amor mio per me,
che ti vedano le stelle tutte
e restino incantate.
Il cielo è come piombo,
non ascoltar la morte
e se trovi l'acqua dell'immortalità
portamela per irrorarmi.
Non metterti il tuo abito festivo
amore mio afflitto.
Il sole e i cieli,
pure loro vanno a morire.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 29.07.2014