I once saw Anna
Την παιδική μου φίλη
την είδα ξαφνικά
να στέκει
και να με κοιτά.
Αγάλματα κομμάτια
στα μάτια της τα δυο
λησμονημένες πόλεις
ναυάγια στο βυθό.
Ζεστό το μεσημέρι
το στόρι χαμηλό
κι η σκάλα
στο φωταγωγό.
Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί
θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί.
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.
Για πες μου μήπως ξέρεις
γι’ αυτήν που σου μιλώ
Άννα
τ’ όνομά της το μικρό.
Τη βλέπω κατεβαίνει
στέκεται στο σκαλί
και χάνεται για πάντα
στου κόσμου τη βουή.
My childhood friend
I saw her suddenly
standing
and looking at me.
Broken pieces of statues
in her two eyes
forgotten cities
shipwrecks in the deep.
The middle of the day is hot
the curtain low
and the stairs
in the light-well.
The footsteps are extinguished
no one- we will wander alone
seas, cities, abandoned stations.
Everything down here changes in a rush
what is there for us to understand, the poor.
So tell me, maybe you know
about her, whom I am speaking to you about
Anna*
is her abbreviated name.
I see her coming down
she stands on the step
and she is lost forever
in the noise of the world.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 31.07.2014