Nisi pitao da li živim
Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει
Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω
Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη
Iz slavine u sudoperi polako kaplje
Monoton je sat koji pokazuje samoću
Noć prati njena senka
A mene izjeda muka
Nisi pitao da li živim ili umirem
Ni da li te volim i čekam
Nisi došao bar jednom da vidiš šta radim
Malo da se ugrejem, pa nek' umrem
Naši prijatelji, nestali su i oni
Kao da su bili samo tvoji prijatelji
Život osakaćen i pognut
I uvek žalba na usnama
anchee89 © 31.07.2014