Nisi pitao da li živim

Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει

Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω

Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη


Iz slavine u sudoperi polako kaplje
Monoton je sat koji pokazuje samoću
Noć prati njena senka
A mene izjeda muka

Nisi pitao da li živim ili umirem
Ni da li te volim i čekam
Nisi došao bar jednom da vidiš šta radim
Malo da se ugrejem, pa nek' umrem

Naši prijatelji, nestali su i oni
Kao da su bili samo tvoji prijatelji
Život osakaćen i pognut
I uvek žalba na usnama

anchee89 © 31.07.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info