Come può albergare il sogno
Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι που είχες
και τ’αύριο πιο καλό απ’το χθες, για μας τους δυο.
Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν’ αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες για μας τους δυο.
Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς.
Strade tutta fanghiglia e case rovinate
come può albergare il sogno in una stanza di due braccia.
Vieni mia cara, mettiti il fazzoletto bianco che avevi
e per noi due il domani sarà meglio di ieri
Fischia la fabbrica, il turno mio finisce
e se vuoi che noi si cambi vita, andiamocene in un'altra,
Vieni mia cara, mettiti il fazzoletto bianco ancora,
e per noi due il domani sarà meglio di ieri
Scende l'oscurità nelle viuzze
e i bambini fanno gruppo intorno allo scaldino.
Noi due abbiamo la forza per ricominciare daccapo
in altri mondi e sotto cieli più luminosi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 31.07.2014