Mediterráneo
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μεσ’ τη Μεσόγειο Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές μεσ’ τη Μεσόγειο Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του μεσ’ τη Μεσόγειο εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών τα όνειρα που `παίζαν στα βαθιά νερά γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά μεσ’ τη Μεσόγειο Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά στην Ισπανία εχάθη η λέξη «λευτεριά» πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μες στη Μεσόγειο		Mediterráneo le llaman y desnudos juegan los niños con ojos negros estatuas amargas dio a luz a los dioses, el mismo Cristo el verano ahi no tembla el tiempo en el Mediterráneo La sangre siglos talló allí las rocas y las capas y el profundo silencio islas como palomas prisiones eternas el verano ahi no teme las lluvias en el Mediterráneo Las llanuras y las aceitunas se pierden al fuego las manos se quedan solas y vacios los cuerpos pueblos de desgracia y amargura de la muerte el verano ahi no pierde sus alas en el Mediterráneo aquí en este lago nací yo tambien mediterráneo del miedo y de los momentos amargos sueños que jugaban en aguas profundas árboles solitarios se han hecho en islas secas en el Mediterráneo El Parthenon ocultan nubes pesadas en España se ha perdido la palabra "libertad" siempre permanece Atenas sueño amargo el verano ahi no tembla el tiempo en medio del Mediterráneo
El Pireo, Nikos © 31.07.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info