Cinque giovani valorosi
Πέντε λεβέντες μια βραδιά
στον χάρο δώσαν τσικουδιά
Με μια και δυο και τρεις γουλιές
έγιν’ ο φίλος να τον κλαις
Κι απάνω στην στερνή γουλιά
δίνουν οι άντρες δρασκελιά
πιάνουν τον χάρο απ’ τα μαλλιά
τον σέρνουν και τρεκλίζει
Και η ζωή ανθίζει
Πέντε λεβέντες μια νυχτιά
στην πίκρα βάλανε φωτιά
Κάψαν το άδικο της γης
τον κόσμο φτιάξαν απ’ αρχής
Στάχτη γενήκαν τα θεριά
Πέσαν τα δόντια του βοριά
γέμισ’ η πλάση με παιδιά
και νιόπαντρα ζευγάρια.
Χαρά στα παλληκάρια.
Cinque giovani intrepidi una sera
diedero da bere grappa alla Morte
E in uno due e tre sorsi
l'amica divenne da compiangere
E giunti all'ultimo sorso
si fanno avanti quei valorosi
prendono la Morte per i capelli
la trascinano e lei vacilla
E la vita fiorisce
Cinque valorosi giovani una notte
appiccarono fuoco alla tristezza
Bruciarono l'ingiustizia della terra
rifecero da capo il mondo
Le belve diventarono cenere
Caddero i denti della tramontana
si riempì il creato di bambini
e di coppie di fresche nozze
Gioia a quei giovani valorosi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 31.07.2014