Seven rivers
Εφτά ποτάμια σμίξαν και τρεις καημοί,
κι είπανε να μερώσουνε μια στιγμή.
Οι θάλασσες κοπάσαν κι οι στεναγμοί,
εννιά σπαθιά γυμνώσανε στη γραμμή.
Η άνοιξη η μαυλίστρα για να διαβεί,
κοιτάξτε, χωριανοί μου, τι θα συμβεί.
Τα πάθη σαν σαρκώσουμε του Ραβί,
εκείνος ο μπροστάρης, κι εμείς στραβοί.
Ήλιες μου, στρατολάτη, ταξιδευτή,
που μού `δωσες τη χάρη του γητευτή,
ο άνθρωπος γυρεύει για να γευτεί,
απ’ το ζεστό μου αίμα να γιατρευτεί.
Η μεγαλοβδομάδα, κόρη ξανθή,
μύρωσε το χωριό μας, και ροδανθεί,
που τρώει τον θεό του για να χαθεί,
κι ίσως με τον χαμό του ν’ αναστηθεί.
Στης άνοιξης τον κόρφο, τον ζηλευτό,
μυριόχρωμο γιορντάνι, το σερπετό,
φάρμακο το φαρμάκι στον αετό,
για να πετάξει εκείνος ως είν’ γραφτό.
Πέρνα περαματάρη τον ποταμό,
πάρε κι εμέ μαζί σου στον μισεμό,
κι εκεί στον καταρράχτη και στον γκρεμό,
θα μάθω του συμπάντου το λυτρωμό.
Seven rivers came together and three sorrows,
and they said that they would calm down for a moment.
The seas subsided and the sighs,
nine swords were drawn on the line.
Spring, the debaucher, in order to pass
look, my fellow villagers, at what will happen.
When we incarnate the passions of the Rabbi,
he the pioneer, and we crooked.
My sun, commander, traveler,
you who have given the joy of the tamer,
man casts about to taste,
from my hot blood to be healed.
The holy week, blonde daughter,
anointed our village, and blooms as a rose,
which eats its god to disappear,
and maybe with his disappearance to be resurrected.
At the summit of springtime, the envied,
thousand-colored Jordan, serpentine,
the poison is medicine for the eagle
that he may fly, as it is written.
Cross the river, passerby,
take me with you in your migration,
and there at the waterfall and at the cliff,
I will learn the redemption of the universe.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 31.07.2014