Abandoned villages
Έρημα χωριά
μέσ’ στο τρένο για τα σύνορα
άνοιξη βαριά στης καρδιάς τη ζυγαριά
άγνωστα πουλιά μέσ’ τα φύλλα που θροΐζουν
και σε τόπους που μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές
μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές.
Έρημα χωριά
σαν το δάκρυ μου που κράτησα
σαν τα μάτια σου π’ αγάπησα
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
Έρημα χωριά
λίγο έξω απ’ τα σύνορα
βλέμματα θεριά, άλλου κόσμου μαχαιριά
άλλου κόσμου η μαχαιριά.
Τώρα νοσταλγώ
τα φιλιά που δε μετρήσαμε
τα τραγούδια π’ αγαπήσαμε
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
Abandoned villages
on the train towards the border
spring weighs heavy in the balance of the heart
unknown birds among the rustling leaves
and in places that smell of rain, heavy stormy rain
they smell of rain, heavy stormy rain.
Abandoned villages
like the tears which I held back
like your eyes, which I loved
and which I take away with me
like the abandoned villages.
Abandoned villages
a little way outside the border
glances that are wild animals
another world's knife stabbing.
Now I long
for the kisses we did not count
for the songs we did love
and which I take away with me
like the abandoned villages.
Geeske © 03.07.2006