In Salamína
Στης Σαλαμίνας τα νερά καράβι ταξιδεύει κι ένα κορίτσι στη στεριά τη μάνα του γυρεύει Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα πετροβολάει το χώμα δώδεκα χρόνια πέρασαν και τη θυμάται ακόμα Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια δίχως χαμόγελα και περηφάνια μάνα που λύγισες μες στα μουράγια μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη από τη κούνια σου στη Μενεμένη Στης Σαλαμίνας τα νερά κοιμάται το φεγγάρι κι ένα κορίτσι στη στεριά για τ’ όνειρο σαλπάρει Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά του Κορδελιού τη στάχτη κι ένα λουλούδι που άνθιζε στου κήπου τους τον φράχτη Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια δίχως χαμόγελα και περηφάνια μάνα που λύγισες μες στα μουράγια μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη από τη κούνια σου στη Μενεμένη		In den Gewässern von Salamína fährt ein Schiff und ein Mädchen an Land sucht seine Mutter Sie bekreuzigt sich zum Meer hin wirft Steine auf die Erde zwölf Jahre sind vergangen und sie denkt noch an sie Eine Mutter, mit der du in den Häfen gekämpft hast ohne Lächeln und Stolz eine Mutter, die dich auf den Hafendämmen runtergedrückt hat meine Mutter, meine Mutter vertrieben von deiner Wiege in Meneméni In den Gewässern von Salamína schläft der Mond und ein Mädchen an Land holt den Anker ein für seinen Traum Sie sieht den Brand von Smyrna die Asche von Kordelió und eine Blume, die blühte an ihrem Gartenzaun Eine Mutter, mit der du in den Häfen gekämpft hast ohne Lächeln und Stolz eine Mutter, die dich auf den Hafendämmen runtergedrückt hat meine Mutter, meine Mutter vertrieben von deiner Wiege in Meneméni
lipsia © 06.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info