The thing that the dogs named love
Είμαι η θεά που ποθεί να σε κάψει
στήνοντας γλέντια με σκιές και με λάμψεις
Βουλιάζω μέσ’ στο μολυσμένο μετάξι
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
Είμαι θεός πληγωμένος, σακάτης,
γιος της φωτιάς, της βροχής και της σταχτής
πιασμένος στον ιστό μιας γριάς αράχνης
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης,
δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
I am the godess that desires to burn you
By arranging celebrations with shadows and flashes
I am sinking in contaminated silk
With the thing that the dogs named love.
I am a wounded crippled God,
son of the fire, of the rain of the ashes
Trapped in the web of an old spider
With the thing that the dogs named love.
We are heroes of a timid act
Two cracked inseparable rocks
Stuck under the shadow of necessity
With the thing that the dogs named love
Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης © 06.08.2014