Canción nocturna
Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο σώμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
γυμνή ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα δεν βλέπω μ’ αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν άσ’ το
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ’ ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
'Να `μαι και να `μαι'’ φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
να `μαι και να `μαι'’ ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
να `μαι και να `μαι υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ’ ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη...
Allí, dispersa por el sueño, el alma se empapa.
Llena de tristeza, dejo que me amen cacharros de cocina y cosas.
Y en lo profundo de la noche destellas tú,
en imágens llenas de pasadizos.
Sangre en mi cuerpo y blanco el sueño.
Tumbada desnuda me mandas correr.
Pareces distante y te apagas como una estrella.
Sangre en mi mirada y blanco el sueño.
Me lío en la tierra - no veo- me raptas.
Grito como un bebé algo así como ´¡para!´
Entonces, disuelta en el sueño, pintada de oro
coqueteo con un cacharro de cocina riendo al alba.
Y con una botella de líquido naciente tú
me condenas a que me eche a llorar desnuda.
"Mira, soy, soy" grito al espejo
"mujer de piedra pero alma violada".
Veo mi cara mirar al ladrón.
"Mira soy, soy" tartamudeo ante el espejo.
Distingo mi hierba pintada con cenizas.
Y mi cuerpo cae a mis pies.
"Mira, soy, soy" gimoteo junto al espejo
y lo golpeo con el puño y me veo rota.
Me despierto mojada a la vera de un mentiroso falso.
Me despierto mojada.....
Avellinou © 06.08.2014