Caffe' amaro (Kazantzidis)
Πικρός καφές είν’ η ζωή
πικρός κι εγώ τον πίνω
γουλιά γουλιά κάθε στιγμή
πόσο με πίκρανες κι εσύ
μα εγώ το καταπίνω
Πικρός καφές είσαι κι εσύ
γεμάτη αχαριστία
κι αν έχω αισθήματα καλά
δεν μ’ έχουν βγάλει πουθενά
όσο κι αν έγινα θυσία
Στενό σακάκι είν’ η ζωή
στενό μα το φοράω
βαρύ φορτίο κι οι καημοί
κι είναι από σένα οι πιο πολλοί
κι όμως τους κουβαλάω
Caffe' amaro e' la vita
amaro e io lo bevo
sorso per sorso ogni momento
quanto mi hai amareggiato anche tu
ma io lo mando giu'
Caffe' amaro sei anche tu
piena di ingratitudine
e pur avendo buoni sentimenti
non mi hanno portato da nessuna parte
sebbene mi sia sacrificato
Una giacca stretta e' la vita
stretta ma la indosso
carico pesante anche i dolori
e la maggior parte viene da te
eppure riesco a muoverli
roberto patritti, roberto patritti © 09.07.2006