Градски аутобус
Καλημέρα στη στάση πρωί,
κάθε μέρα η ίδια ζωή,
Ελευσίνα, Σταυρός, Κερατσίνι.
Πάλι ο ίδιος χλωμός οδηγός,
σαν φωτιά το φανάρι, κι αυτός
το κοιτά και δεκάρα δε δίνει.
Κι έτσι απλά, δίχως κάτι να πει,
'κει που βρίσκει η θάλασσα γη,
μια ιδέα τρελή δυναμώνει.
Το γκαζώνει και να, το πετά,
σαν τον Πήγασο βγάζει φτερά
και το αίμα του κόσμου παγώνει.
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Τα κανάλια κοιτούν τ’ αστικό
και του γείτονα τον πανικό
που το είδε το δρόμο ν’ αφήνει.
Πριν βραδιάσει όλα ήταν ξανά
σιωπηλά, φοβισμένα, μικρά,
Ελευσίνα, Σταυρός, Κερατσίνι.
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Αααααααα,
Αααααααα, θ’ ανέβουμε ψηλά!
Добро јутро на станици ујутро,
сваког дана исти живот,
Елефсина, Ставрос, Керацини.
Опет исти, бледи возач,
црвени се семафор, а он га гледа
и не даје ни пет пара.
И просто тако, да ништа не изусти,
тамо где се сусрећу море и земља,
једна луда идеја бива све јача.
Даје гас и ето, лети,
као Пегаз шири крила
и људима се крв леди.
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
На каналима се види градски аутобус
и комшија како паничи
кад га је видео да скреће с пута.
Пре него што се смркло, опет је постало
све тихо, уплашено, мало,
Елефсина, Ставрос, Керацини.
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
Аааааааа,
Аааааааа, уздићи ћемо се у висине!
τυχερούλα © 06.08.2014