El mundo huele a jazmín
Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
κι η γη αναστατωμένη
κι είναι το Σάββατο χλωμό, πολύ χλωμό
σαν κάτι που πεθαίνει
Κι ήρθες εσύ με τα παλιά
τα ρούχα τα τριμμένα
και με ρωτάς τι να `γινε
η αγάπη αυτή που είχα για σένα
Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
κι ο ουρανός λιβάνι
και λες πως ήρθε η στιγμή, πικρή στιγμή
ο κόσμος να πεθάνει
Γίναν τα μάτια σου βαθιά
και οι θάλασσες μεγάλες
μου πήραν όλες τις χαρές
κι όμως χαρές δεν 'φέραν άλλες
El mundo huele a jazmín.
La tierra, revolucionada;
y el sábado pálido, muy pálido,
como algo que muere.
Y has llegado tú, con tu ropa
vieja y gastada;
y me preguntas qué ha sido
de aquel amor que te tenía.
Huele el mundo a jazmín;
el cielo a incienso;
y dices que ha llegado la hora,
hora amarga, de que muera el mundo.
Tus ojos se han hundido;
y los mares han aumentado.
Me quitaron todas las dichas
y no me trajeron otras.
Avellinou © 06.08.2014