Dämmerung der Einsamkeit
Δειλινό της ερημιάς
πολιτεία που με πας,
μες στους δρόμους
αρχαίος λυγμός.
Αγόρι απ’ τον Αρδηττό
κορίτσι απ’ τον ουρανό
αίμα στάζει ο καημός
μενεξέδες ρίχνει στο φως.
Μη ρωτάς τον καιρό
κρατάει το μυστικό
μαι μέρα θα στο πω.
Dämmerung der Einsamkeit,
Stadt, wo führst du mich hin,
durch Straßen
voller Schluchzen ?
Junge von Ardettos
Mädchen vom Himmel.
Das Blut tropft, der Kummer
wirft Veilchen ans Licht.
Du brauchst die Zeit nicht zu fragen,
sie hält es geheim,
aber eines Tages werde ich es dir verraten.
Xantomenos, Herbert Hoeffer © 06.08.2014