Gianni | ||
Έμειν’ η παρέα ορφανή χάσαμε τις άλλες το Τζαννή που άνοιγε τα χέρια του κι όλη τη γης αγκάλιαζε και το ντουνιά τον ψεύτη δεν τον λογάριαζε. Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει, βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας το πονέσει, βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει. Τώρα μένουμ’ όλοι σιωπηλοί μέσα στο κουτούκι του Βελλή και ψάχνουμε τα μάτια του τα μάτια τα γελούμενα που μας τα πήρε η νύχτα καλά καθούμενα. Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει, βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει, βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει. | Orfana ora è la compagnia abbiamo perduto Gianni che allargava le sue braccia e abbracciava il mondo e la gente menzognera non la teneva in conto Date al vento una fune che le nubi leghi il piccolo febbraio piovoso ce lo tratterà male piovoso è il piccolo febbraio e male ce lo tratterà Ora in silenzio restiamo tutti dentro la bettola di Vellìs e i suoi occhi noi cerchiamo quegli occhi sorridenti che la notte ci ha portato via così, tutto d'un tratto Date al vento una fune che le nubi leghi il piccolo febbraio piovoso ce lo tratterà male piovoso è il piccolo febbraio e male ce lo tratterà | |
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info