Almond tree
Μιαν ανθισμένη αμυγδαλιά
στον ήλιο του χειμώνα
αξέγνοια καθρεφτίζεται
στον ήσυχο λιμνιώνα
μα ξάφνου ο κακός βοριάς
αρχίζει να φουσκώνει
κι όλα τα νέφη τ`ουρανού
από πίσω να ζυγώνει.
Χάνεται το αντιλάμψισμα
και τα νερά θολώνουν
τα σύννεφα στραταριστά
στο χώμα χαμηλώνουν.
Χτυπά ο αέρας τα κλαδιά
και τ`άνθη της σκορπίζει
και φαίνεταί σου ως πέφτουνε
αρχίζει να χιονίζει...
Το νυφικό ματώθηκε
τα χείλη εμαραθήκαν
το πέπλο και τα στέφανα
χάμε στη γης τ`αφήκαν.
An almond tree in bloom
in the sunshine of winter
without cares reflects itself
in the peaceful pond
but suddenly the cruel north wind
begins to swell up
and all the clouds of the sky
begin to approach from behind
It is lost, the reflection of brightness
and the waters become murky
the clouds in layers
lower themselves to the earth.
The wind hits the branches
and scatters her blossoms
and it seems to you as they fall
that it begins to snow...
The bridal gown was stained with blood
the lips withered
the veil and the wreaths
down on the earth they left them.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 06.08.2014