Крики ночами

Το σώμα μου θυμάται και δεν κοιμάται
ντυμένο μοναξιές
οι νύχτες δεν τελειώνουν, δεν ξημερώνουν
κι αφήνουν πάντα χαρακιές.

Φωνές τις νύχτες, μα εσύ δεν ήρθες
να μ`αγκαλιάσεις μια φορά.
Πονάει το σώμα, διψάει το στόμα
να το φιλήσεις μια φορά.

Το σώμα μου μιλάει και δεν ξεχνάει
θυμίζει κάτι απ`τα παλιά.
Φωτιά και σημασία σαν ανταρσία
ξυπνάει μέσα απ`τα παλιά.


Тело моё вспоминает и не спит,
одетое в одиночество...
Ночи не заканчиваются, остаются бесконечными
и оставляют всегда шрамы.

Крики ночами, но ты не пришла,
чтобы обнять меня один раз.
Страдает тело, жаждет рот,
чтобы ты его поцеловала один раз...

Тело моё говорит и не забывает,
вспоминает что-то из прошлого.
Пламя и смысл, словно бунт,
просыпается из прошлого...

Panselinos © 06.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info