Љубав не чека | ||
Πριν ώρες, πριν μέρες, πριν χρόνια σ`αυτή τη ζωή, ή την άλλη θυμάμαι να λες: Θα `ρθω πάλι μιαν άνοιξη, μια Κυριακή Γυρίσαν πολλά χελιδόνια φεγγάρια γέμισαν κι άδειασαν βροχές κι ενοχές με γεράσαν κι εγώ περιμένω εκεί. Μα ο έρωτας δεν περιμένει το θαύμα κι αλλού θα το βρει μια νύχτα και γίναμε ξένοι μια μέρα και γιναμ`εχθροί. Για ώρες, για μέρες, για χρόνια ποιος τάχα προσκέφαλο σ`έχει κι εμένα στον ύπνο μου βρέχει κι ο ήλιος αρνιέται να βγει Στη γη, στη φυγή, στα σεντόνια στους ίσκιους που ανοίγω και μπαίνω κι ανέλπιδα εκεί περιμένω σα να` ταν να`ρθείς μιαν αυγή. | Пре неколико сати, дана, година у овом животу или другом памтим да си рекао: Доћи ћу опет једног пролећа, у недељу. Вратиле су се многе ласте, мењале су се месечеве мене, кише и кривице су ме остариле, а ја чекам тамо. Али љубав не чека, чудо ће наћи и негде другде, за једну ноћ постали смо странци, за један дан постали смо непријатељи. Сатима, данима, годинама, ко ли те има на узглављу? А у мојим сновима пада киша и сунце одбија да сине. На земљи, у склоништу, у постељи, у сенкама које отварам и у које улазим, чекам безнадежно, као да ћеш наићи једног јутра. | |
τυχερούλα © 06.08.2014 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info