Transient and speechless
Ο δείχτης έδειχνε οχτώ
στου κόσμου το ρολόι
τα μάτια σου τα σκοτεινά
γεμάτα με παράπονα
στο χείλι σου τ’ αφίλητο
βαρύ το μοιρολόι.
Περαστικός κι αμίλητος
κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα `ν’ άδικος
ή θα ‘ν’ ο κόσμος σκάρτος.
Περπάτησα, περπάτησα
μα πώς να σταματήσω
οι δρόμοι μαγικές κλωστές
έχουν τις βόλτες τους κλειστές
σε σένανε με φέρνουνε
και με γυρίζουν πίσω.
Περαστικός κι αμίλητος
κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα `ν’ άδικος
ή θα ‘ν’ ο κόσμος σκάρτος.
The hand pointed to eight
on the clock of the world
your dark eyes
full of complaints
on your unkissed lips
heavy, the lament
Transient and speechless
and leaving life
Either God must be unjust
or this world must be a dud
I walked and walked,
but how could I stop?
The roads are magic threads
They have their journeys closed off
to you they bring me
and they return me back again
Transient and speechless
and leaving life
Either God must be unjust
or this world must be a dud
Love Song for Greece, Eva Johanos © 06.08.2014