Voglio far due chiacchiere
Θέλω να κουβεντιάσω σ’ ένα καφενείο
που να `χει πόρτα ανοιχτή
και να μην έχει θάλασσα
μονάχα άντρες άνεργους
σκόνη με ήλιο και σιωπή
να μπαίνει ο ήλιος στο κονιάκ
κι η σκόνη μαζί με τα τσιγάρα στα πλεμόνια μας
και ας μην πάρουμε και σήμερα βρε αδερφέ
προφύλαξη για την υγεία μας
κι ούτε να δίνεις συμβουλές
το πως το κατεβάζω έτσι
και πως σκορπιέμαι έτσι
και να αφήσεις ήσυχα στα μούτρα
τις μπογιές τις μύξες και τα κλάματα
να τρέξουνε.
Μονάχα να κοιτάζεις ήρεμα
τα νύχια τα μαλλιά μου και τα χρόνια
που `ναι βρωμικα
και `γω
να μη δίνω φράγκο για όλα αυτά.
Μόνο το κόμμα, το χριστουλάκο τους
γιατί δε φτιάχτηκε το κόμμα τόσα χρόνια
και `συ να `σαι φίλος. Φίλος φίλος
έτσι όπως το λέει ο Καζαντζίδης
και το κονιάκ να `ναι σκατά
και εργολάβος πουθενά δε φάνηκε
έχει δωμάτιο για παράνομους
πάνω απ’ το καφενείο
θα σου τα ρίξω σε μια δόση
το συνηθίζω άμα μεθάω έτσι για να σε λιανίσω
να σε δω χωρίς βρακί να δούμε τι θα κάνεις
εσύ όμως λέει δε θα `σαι απ’ αυτούς
θα σηκωθείς και θα χορέψεις παραγγελιά
...βεργούλες και με δείρανε...
και θα κρατάς στις χούφτες σου
μ’ αγάπη και με προσοχή το μυαλό μου
είναι έτοιμο να διαλυθεί στα χίλια. Με πονάει.
Κι όταν
έρθουνε να σου πουν
εδώ δεν είναι
τόπος
και χρόνος
για τέτοια πράγματα
τράβηξε τη φαλτσέτα και θέρισε.
(Είχανε δίκιο οι Κοεμτζήδες.)
Voglio far due chiacchiere in un caffé
che tenga la porta aperta
e non si veda il mare
ma solo gente disoccupata
polvere sole e silenzio
e che nel cognac ci entri il sole
e nei polmoni la polvere insieme al fumo
e pure oggi, fratello, niente precauzioni
per la nostra salute
e niente consigli
del tipo così mi calo le brache
e così mi riduco a pezzi
e lascia che sul muso
scorrano in santa pace
il trucco il moccio e il pianto.
Solamente guarda con calma
le mie unghie i miei capelli e miei anni
che sono sporchi
ma io
per tutto questo non voglio dare un soldo.
Solo il partito, il loro bambingesù
perché si fece il partito tanti anni fa
e tu devi essere amico. Amico amico
proprio come canta Kazantzidis
e che il cognac sia una merda
e il gestore non si è visto da nessuna parte
ha una stanza per clandestini
sopra il caffé
te la mollo in una rata sola
ci ho l'abitudine quando mi ubriaco - così per
macinarti -
voglio vederti senza brache e vedere che farai
ma tu mi pare non sarai di quelli
ti tirerai su e farai un ballo comandando
«bacchette e mi menarono»
e terrai nelle tue mani a coppa
con amore e con riguardo il mio cervello
pronto a andare in mille pezzi. Mi fa male.
E quando verranno a dirti
qui non è
il posto
né il momento
per certe cose
cava il falcetto e mieti.
Avevano ragione i Koemtzìs.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014