Who cut [decided] [my] fate?
Ψυχή, κορμί, καρδιά, μυαλό και λογισμός και σκέψη
στσ` αγάπης σου τσ` αποκλαμούς όλα `χουνε μπερδέψει.
Κι όλες οι χάρες, Εμινέ, που σου` χει ο Θιός δοσμένες
είναι για μένα μαχαιριές στα σωθικά πεσμένες.
Εδά γυρίζω μοναχός κι η μοναξιά φελά με
κι η στόρησή σου, οντέ θα` ρθει στο νου, παρηγορά με.
Τίνος Θεού `τονε βουλή, ποιας μοίρας κισιμέτι
που το Χριστό `τονε γραφτό γη `που το Μουχαμέτη;
Ποιος έκοψε το ριζικό και το` ραψε για μένα
ετσά που κάθε μου χαρά να` ναι σε χέρια ξένα;
Και γιάιντα με την παιδωμή και με περίσσο πόνο
κάθε βλαστάρι τσι χαράς που κόβγω να πλερώνω;
Μα χίλια πάθη, Εμινέ, χίλιους καημούς και πρίκες
κι αν έχω, θα το χαίρομαι πως στην καρδιά μου εμπήκες.
Κι αν είναι να` χω ορτάκη μου για λόγου σου τον πόνο,
πάλι Εμινέ θα σ` αγαπώ και δεν το μετανιώνω.
Soul, body, heart, brain and mind and thought
in blocking off the love of you have all become confused.
And all of the charms, Emine, which God has given you
are for me knives sunk into my entrails.
Here I turn about alone, and loneliness is my companion,
and your picture, when it comes to my mind, comforts me.
Of which God was it the will, which fate, kismet
where was Christ written on earth, where Mohammed?
Who cut the cord of destiny and sewed it for me
so that each of my joys is in foreign hands?
And that with such struggle, and so much pain
every bloom of joy I cut I must pay?
But a thousand sufferings, a thousand sorrows and stings
may I have, I will be happy that you entered into my heart.
And if it is, my love, for me to feel pain because of you
still my Emine I will love you, and I will not regret it.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 06.08.2014