La luna ríe
Πάμε καλά
όλοι οι δρόμοι είναι άδειοι αριστερά
ένα φωτάκι ανάβει δεξιά
μια σπασμένη καρδιά με κοιτάει
Κι η μουσική
συντροφεύει τα φώτα, αφορμή
μια παράτομη βόλτα κι εκεί
κάπου στο βάθος αρχίζεις εσύ
Και το φεγγάρι γελάει...
το φεγγάρι γελάει...
το φεγγάρι γελάει...
Το φεγγάρι μου μοιάζει
σαν παιδί που μιλάει
μα συνέχεια διστάζει να πει
πως σε θέλω πολύ
πως σε θέλω πολύ
Πάμε καλά
έχω ξεχάσει την πόλη, τη δουλειά
κι ας ψάχνετε όλοι, είναι αργά
έχω ανοίξει μαζί σου πανιά
Κι η μουσική,
μια πολύχρωμη πόρτα, μια φυγή
μια ξεκούρδιστη νότα που περνά
μου χαιδεύει τ’ αυτιά
Vamos bien
todos los caminos están vacíos izquierda
una lucecita se enciende derecha
un corazón destrozado me mira
Y la música
acompaña a las luces, motivo
una excursión temeraria y allí
en algún profundo lugar empiezas tú
Y la luna ríe...
la luna ríe...
la luna ríe...
La luna me parece
como un niño que habla
pero contínuamente titubea en decir
que te quiero mucho
que te quiero mucho
Vamos bien
he olvidado la ciudad, el trabajo
y como si me buscáis todos, es tarde
he izado las velas contigo
Y la música,
una puerta multicolor, un escape
una nota desafinada que pasa
me acaricia los oídos
cordobés © 06.08.2014