Verrà un tempo
Θα 'ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι καταπίεση μοναξιά τιμή κέρδος εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία.
Verrà un tempo in cui le cose cambieranno.
Ricordatelo, Maria. Ricordi, Maria, quel gioco durante gli intervalli
che correvamo con in mano il testimone
- non guardare me - non piangere. Tu sei la speranza
ascolta verrà un tempo
in cui i bambini sceglieranno i loro genitori
non usciranno incontro al caso.
Non ci saranno porte chiuse
con gente accucciata fuori.
E il lavoro
ce lo sceglieremo
non saremo cavalli cui si guardano i denti in bocca.
Gli uomini - pensa - parleranno con i colori
altri con le note.
Solamente devi conservare
dentro un bottiglione d'acqua
parole e pensieri come questi
disadattati - depressione - solitudine - prezzo - profitto - umiliazione
per la lezione di storia.
Sono, Maria - non ti voglio dir bugie -
sono tempi difficili.
E altri ne verranno.
No so - non aspettarti molto neppur da me -
quanto abbia vissuto quanto sappia quanto dica
ma di quel che ho letto trattengo bene:
«Ha senso che tu resti umano».
Non cambiamola la vita!
A dispetto di queste cose, Maria.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014