Filo rosso
Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.
Γέρνεις κυρά μου από ντουφέκι
σε φλογέρα κύκλο κύκλο,
σκαλίζουμε τσαμπιά σταφύλια
στ’ αμπελιού τα ξερά κούτσουρα.
Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.
Σκαλίζουμε το μπόι σου στα κυπαρίσσια
και το σύγνεφο γίνεται σεντούκι με φλουριά
και τα κυπαρισσόμηλα κεράσια.
Κι εσύ κυρά με το νωπό στάχυ του Αποσπερίτη
μες στο χέρι σου βλογάς την ερημιά του κάμπου
και τις πετρωμένες βρύσες.
Passa, passa - ritorna il tempo -
aspo che avvolge un filo rosso
aspo di filo rosso.
E noi, Signora mia, in vicenda,
dal fucile al flauto
intagliamo graspi e grappoli
sui fusti secchi delle viti.
Passa, passa - ritorna il tempo -
aspo che avvolge un filo rosso
aspo di filo rosso.
Ti scolpiamo tutta quanta sui cipressi
e la nube si fa scrigno di monete
e ciliegie le pigne del cipresso.
E tu, Signora, con in mano d'Espero il fresco stelo
benedici la solitudine del campo
e le sorgenti inaridite.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014