Тренутак твог живота
Τα λόγια σου κι αν κράτησα στον ίσκιο φυλαγμένα
Τα χείλη μου κι αν σου `δωσα, στο κύμα είναι δοσμένα
Εγώ που τόσες αγκαλιές σου χάρισα
Κι εσύ μ’ αρχαίο ιστό δεμένο με κρατάς
Και σου φωνάζω κράτησέ με μια φορά μονάχα ακόμα
τι φοβάσαι
Και σου φωνάζω μια στιγμή απ’ τη ζωή σου χάρισέ μου
τι λυπάσαι
Εγώ που πάντα θα `μαι εδώ, θα σ’ αγαπώ
Κι άμα σου μέλλει να κοπείς με κέρινο μαχαίρι
θα σου `χω στόμα να πλυθείς από κερί και μέλι
Εγώ που τόσες σου ζωές ανάστησα
Κι εσύ μ’ ανάσα και φωτιά με κυβερνάς
Και σου φωνάζω κράτησέ με μια φορά μονάχα ακόμα
τι φοβάσαι
Και σου φωνάζω μια στιγμή απ’ τη ζωή σου χάρισέ μου
τι λυπάσαι
Εγώ που πάντα θα `μαι εδώ, θα σ’ αγαπώ
Иако сам сачувао твоје речи, заробљене су у сенци.
Иако сам ти дао своје усне, предате су таласима.
Ја сам ти пружио толике загрљаје,
а ти ме држиш заробљеног у старој мрежи.
И вичем ти: „Загрли ме само још једном“.
Чега се бојиш?
И вичем ти: „Поклони ми тренутак свог живота“.
За чим жалиш?
Ја ћу увек бити овде и волећу те.
А ако ћеш се посећи воштаним ножем,
мојим се устима испери од воска и меда.
Ја сам ти толико живота васкрсао,
а ти дахом и ватром господариш нада мном.
И вичем ти: „Загрли ме само још једном“.
Чега се бојиш?
И вичем ти: „Поклони ми тренутак свог живота“.
За чим жалиш?
Ја ћу увек бити овде и волећу те.
τυχερούλα © 07.08.2014