Don't say never
Είν’ ωραίο ν’ απλώνεις τα όνειρά σου
στ’ ουρανού το σχοινί,
να δαγκώνεις με πόνο τη μιλιά σου
και να στάζει σιωπή.
Λίγο, λίγο να χάνεσαι στο τώρα
και να βλέπεις στιγμές,
να βουτάς να πνίγεσαι στην ώρα
με σωσίβιο το χθες.
Μη λες ποτέ σ’ ένα τρένο που περνάει.
Μη λες ποτέ σε μια θάλασσα το Μάη.
Μη λες ποτέ σ’ ένα ψέμα που πονάει.
Έναν ήλιο ν’ αρπάζεις απ’ τη μέση
να χορεύεις αργά,
δίχως λόγο να κλαις για κάποια δύση
μ’ ένα χάος αγκαλιά.
Κι αν τα χέρια άδεια χωρίς χέρια
μια νύχτα με φως
δώσ’ μου μνήμη, μέτρα καλοκαίρια
είμ’ ο άλλος σου εαυτός .
Μη λες ποτέ σ’ ένα τρένο που περνάει.
Μη λες ποτέ σε μια θάλασσα το Μάη.
Μη λες ποτέ σ’ ένα ψέμα που πονάει.
It's nice to hang your dreams
on the sky's rope,
to bite your voice with pain
and have it bleed silence.
Bit by bit, to get lost in the now
and see moments,
to dive and drown in the hour
with yesterday as a life preserver.
Don't say never to a passing train.
Don't say never to a sea in May.
Don't say never to a lie that hurts.
To grab a sun by the waist
and dance slowly,
to cry for some sunset, without a reason
holding a chaos in your arms.
And if your hands are empty without hands
on a night with light
give me memory, count summers
I'm your other self.
Don't say never to a passing train.
Don't say never to a sea in May.
Don't say never to a lie that hurts.
Yorghos © 07.08.2014