Saints
Σα να μην γεννήθηκαν ποτέ,
σα να `ταν ένα ψέμα
άνθρωποι που δώσαν την χαρά,
που `φτασε και σε μένα.
Άγιοι που δε θα γιορταστούν
γιατί δε θα τους βρουν
ημέρα που ταιριάζει.
Άμυαλοι που πέσαν στην φωτιά
για να `χει τ’ όνειρο
φωλιά για να κουρνιάζει.
Δεν τους πρέπουν εικονίσματα
κεριά και καντηλέρια
τις χοές μας που και που στην γη
και τη ματιά στ’ αστέρια.
Μέσα στης ζωής τον πανικό
ασίκικο χορό
χορεύουν οι ψυχές τους
Αχ! καρδούλα δώσ’ μου δύναμη
να βρω κάποια στιγμή
κι εγώ τις αντοχές τους.
As if they were never born
as if they were a lie
people who gave joy
that reached me as well
Saints who will not be feasted
because they will not find
a day which suits them
Thoughtless ones who* fell into the fire
in order that the dream have
a nest in which to roost
They should not have icons,
candles and olive-oil lamps
only our libations on the earth
and our glance to the stars
In the panic of life
they dance a graceful dance,
their souls
Ach! my heart, give me strength
that I may find, some moment,
their ability to endure
Love Song for Greece, Eva Johanos © 07.08.2014