Agosto
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό		Ma perchè la canzone deve essere triste come se la pensi cacciata fuori dal cuore ed in questo momento che straripo di gioia è salita alle mie labbra e mi ha soffocato mi dirai conservala per la fine Ti amo ma non ho parole per dirtelo e questo è un dolore insopportabile mi sciolgo nel dolore perchè penso anch’io che la strada che abbiamo percorso sia impraticabile mi dirai coraggio passerà Come posso scordare i suoi capelli sciolti la sabbia che lavava come una cascata mentri si chinava su di me con migliaia di baci diamanti che mi donava a manciate me ne andrò anche se sarà il peggio per me In quale estasi sopra quale magica danza può nascere una tale creatura da quale stella lontana è la luce che venne a nascondersi tra i suoi due occhi ed io sono il fortunato che l’aveva vista Nel suo sguardo un cielo grande così lampeggia, si annuvola , di capovolge ma quando scende la notte, si inonda di luce si leva la luna agostina e brilla la prigione dal di dentro Come posso scordare i suoi capelli sciolti la sabbia che lavava come una cascata mentri si chinava su di me con migliaia di baci diamanti che mi donava a manciate me ne andrò anche se sarà il peggio per me
Alessio Miranda © 01.08.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info