Dog day
Είναι όλα πάλι τόσο μπερδεμένα
και δεν μπορώ να βρω πού έχω φταίξει,
με τρώνε στόματ’ ανοιχτά και πεινασμένα,
σα να με σφίγγει μια θηλιά που έχω πλέξει.
Απ’ το πρωί τα νιώθω όλα να στραβώνουν
και λέω πως δεν μπορεί, πως κάτι θα ισιώσει,
δε γίνετ’ όλα στο μυαλό μου να μαλώνουν,
θα με παιδέψει, αλλά κάπου θα τελειώσει.
Κλείνω τα μάτια και η θάλασσα είναι άδεια,
τα καλοκαίρια μόνο ήξερα να ζω.
Τόσα φιλιά, τόσα νησιά, τόσα καράβια,
πού είναι τώρα που τα θέλω να πιαστώ.
Πέρασ’ η μέρα και δεν ξέρω πού έχω φτάσει,
σα να με ρίξανε αλλού, σε ξένο τόπο,
δεν ξέρω τ’ είναι αλλά θέλω να περάσει,
δεν ξέρω τί, δεν ξέρω πώς, βρες έναν τρόπο.
Κλείνω τα μάτια και η θάλασσα είναι άδεια,
τα καλοκαίρια μόνο ήξερα να ζω.
Τόσα φιλιά, τόσα νησιά, τόσα καράβια,
πού είναι τώρα που τα θέλω να πιαστώ.
Everything is again so confusing
and I can't find where I am to blame
mouths open and hungry are eating me
like a noose I made is tightening me.
Since the morning I feel everything is going wrong
and I tell myself that it can't be, something will go right,
it isn't possible for eveything in my mind to fight against each other
it will be hard on me, but it will end sometime eventually.
I close my eyes and the sea is empty,
in the summers I only knew how to live.
So many kisses, so many islands, so many ships,
where are they now that I need them to hold on.
The day has passed and I don't know where I am,
like they threw me somwhere else, in a foreign land,
I don't know what it is but I want it to pass away,
I don't know what, I don't know how, find a way.
I close my eyes and the sea is empty,
in the summers I only knew how to live.
So many kisses, so many islands, so many ships,
where are they now that I need them to hold on.
txapollo243 © 07.08.2014