Semplici donne tormentate
Βασανισμένες γυναικούλες μπροστὰ στὸ συρματόπλεγμα
γυρνᾶνε τὸ σούρουπο στὴ γειτονιά (του κόσμου). Τὰ μαῦρα τους φουστάνια
σέρνουνται στὸ χῶμα ὅπως σέρνεται ἡ σπασμένη φτερούγα τοῦ χελιδονιοῦ,
μέσα στὶς τσέπες τῆς ποδιᾶς τους κάθουνται τὰ χέρια τους λιωμένα ἀπ’ τὶς μπουγάδες
κάθουνται σὰ δυὸ μικρὰ παιδιὰ μαλωμένα
καὶ μελετᾶνε τὴ ζωή, μελετᾶνε τὸν κόσμο
μελετᾶνε μιὰν ἐκδικηση, μιὰν εὐτυχία, λίγη (τὴν) λευτεριά.
Semplici donne tormentate davanti al filo spinato
ritornano al tramonto nel quartiere (del mondo). Le loro sottane nere
si trascinano sulla terra come si trascina l'ala spezzata della rondine,
nelle tasche del grembiule stanno le loro mani consumate dai bucati
stanno come due bimbetti maltrattati
e pensano [alla vita], pensano al mondo
pensano [a una vendetta], a un giro della fortuna, a un po' di libertà.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.08.2014