Dimmi chi sei
Εσύ που τώρα μου χτυπάς ξανά την πόρτα
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
στο παραθύρι τ’ ουρανού ανάβουν φώτα
κι εγώ τις νύχτες μου μετρώ.
Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μην ελπίζω
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
κι άσε με στ’ όνειρο χρυσόσπιτα να χτίζω
μήπως εκεί σε ξαναβρώ.
Όσα μου 'χες πει, πέρασα στρατί
κι όλα γίνανε συντρίμμια
όσα μου 'χες πει μείνανε ντροπή
μες του κόσμου την ασχήμια.
Εσύ που τώρα μου μιλάς μες στο σκοτάδι
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
στο παραθύρι τ’ ουρανού γελά το βράδυ
κι εγώ τις πίκρες μου μετρώ.
Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μη πιστεύω
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
κι άσε με στ’ όνειρο κρυφά να ταξιδεύω
μήπως εκεί σε ξαναβρώ.
Tu che ora torni a bussare alla mia porta
dimmi chi sei, dimmi chi sei
alla finestra del cielo si accendono luci
e io sto a contare le mie notti.
Tu che mi hai tolto la speranza di gioia
dimmi chi sei, dimmi chi sei
e lasciami costruire case d'oro in sogno
forse che in quelle ti ritroverò.
Quanto mi avevi detto, me lo portai in strada
e tutto finì in frantumi
quanto mi avevi detto rimase a mia vergogna
dentro le brutture del mondo.
Tu che ora mi parli nell'oscurità
dimmi chi sei, dimmi chi sei
alla finestra del cielo ride la sera
e io sto a contare le mie amarezze.
Tu che mi hai tolto la speranza di gioia
dimmi chi sei, dimmi chi sei
e lasciami viaggiare di nascosto in sogno
forse che in quello ti ritroverò.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.08.2014