Untrodden little moon*
Στης σελήνης τη μέση
κατοικεί ένα φεγγάρι,
φεγγαράκι απάτητο
Το ξέρω, οι αυγές του τίποτα
σκοτεινιάζουν τις μέρες μου.
Το ξέρω, οι μάγοι λύνουνε τα λόγια τους.
Ω! Τα μικρά χολοσκασμένα λόγια σου...
Ω! Τ'αδύναμα πουλιά μας...
Α! Και το φως πώς άλλαζε από ηλιοβασίλεμα σε ηλιοφέγγαρο πάνω σου...
Α! Και τ'ατλάζια θα μαζέψω...
Α! Και τις σκιες απ'τα παγώνια...
Ω! Και τι ήταν δικό σου...
In the middle of the full moon**
there lives a moon
untrodden little moon
I know it, the dawns of nothingness
darken my days.
I know it, the wizards are unleashing their words.
O! Your small vexed words . . .
O! Our weak birds. . .
Ah! And the light how it changed from sunset to sunmoon on you
Ah! And I will gather up the satin cloths. . .
Ah! And the shadows from the peacocks. . .
O! And what was yours. . .
Love Song for Greece, Eva Johanos © 07.08.2014