I rottami della società
Μέσα στους δρόμους της δυστυχίας
με τα συντρίμμια της κοινωνίας,
τα δικά σου χέρια μ’ έριξαν στο κρίμα,
γέλασε που έχεις κι άλλο ένα θύμα.
Σ’ αγάπησα και πόνεσα πολύ
σ’ αυτή την ψεύτικη ζωή.
Με την ψυχή μου κουρελιασμένη
ζω τη ζωή μου βασανισμένη,
'σύ με έχεις κάνει να κατρακυλήσω
μα και να το θέλω, πώς να σε μισήσω.
Σ’ αγάπησα και πόνεσα πολύ
σ’ αυτή την ψεύτικη ζωή.
Με έχεις ρίξει στην αμαρτία,
στις παραβάσεις και στην κακία,
όλο και πιο κάτω πέφτω λίγο - λίγο,
με τραβάει το ρέμα, αχ, πώς θα ξεφύγω.
Σ’ αγάπησα και πόνεσα πολύ
σ’ αυτή την ψεύτικη ζωή.
Nelle strade della malasorte
tra i rottami della società
le tue mani mi gettarono nella colpa
ridi pure, ché hai un altro ricordo.
Molto ti amai e soffersi
in questa bugiarda vita.
Con la mia anima coperta di stracci
vivo la mia vita tormentata,
tu mi spingesti a ruzzolare
ma pure a volerlo, e pure a odiarti.
Molto ti amai e soffersi
in questa bugiarda vita.
Mi gettasti nel peccato,
nella trasgressione nella malvagità,
sempre più giù a poco a poco cado,
mi trascina un torrente, oh, come lo sfuggo.
Molto ti amai e soffersi
in questa bugiarda vita.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.08.2014