Câine tomnatic
Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή τα λόγια που ποτέ δε μού `χες πει Μα εγώ τα καταλάβαινα παιδί και μεταλάβαινα του έρωτά σου τ’ άχραντα μυστήρια Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει Σε ποιο αστέρι, σε ποιον ουρανό Φοράει της νύχτας το στεφάνι Ή βάφει πορφυρό το δειλινό Της άνοιξης το πρώτο δειλινό Το ξέρεις πως δε φτάνει πια ο καιρός να σβήσει εκείνο τ’ άγριο το φως Τις νύχτες που σε γλύκαινα σαν γυμνασμένη λύκαινα του έρωτα ζητώντας τα μαρτύρια Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει Σε ποιο αστέρι, σε ποιον ουρανό Φοράει της νύχτας το στεφάνι Ή βάφει πορφυρό το δειλινό Της άνοιξης το πρώτο δειλινό		Știu că le-a luat ploaia Pe cuvintele pe care niciodată nu mi le spuseseşi Dar eu le înțelegeam Ca un copil și mă împărtășeam Cu Sfânta Împărtășanie a iubirii tale. Unde se duce iubirea când moare? Pe ce stea, pe care cer? Poartă cununa nopții Sau colorează în purpuriu înserarea, Prima înserare a primăverii? Știi că nu mai este de ajuns timpul Să stingă acea lumină sălbatică În nopțile în care te alinam Ca o lupoaică antrenată Căutând suferințele iubirii. Unde se duce iubirea când moare? Pe ce stea, pe care cer? Poartă cununa nopții Sau colorează în purpuriu înserarea, Prima înserare a primăverii?
angelxirina © 09.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info