Lucía Martínez
Λουκία Μαρτίνεθ,
σκιά από κόκκινο ατλάζι.
Λουκία Μαρτίνεθ, σκιά.
Όπως το δείλι
τα μπούτια σου περνάνε
από το φως στο σκοτάδι.
Εδώ είμαι Λουκία Μαρτίνεθ.
Θα σου ρουφήξω το στόμα
και θα σε σύρω απ’ τα μαλλιά
σε μιαν αυγή από κοχύλια.
Γιατί το θέλω και γιατί μπορώ.
Lucía Martínez.
Umbría de seda roja.
Tus muslos como la tarde
van de la luz a la sombra.
Los azabaches recónditos
oscurecen tus magnolias.
Aquí estoy, Lucía Martínez.
Vengo a consumir tu boca
y a arrastrarte del cabello
en madrugada de conchas.
Porque quiero, y porque puedo.
Avellinou © 15.08.2014