Zorongo
Έχω δυο γαλάζια μάτια
κι ένα ήλιο στην καρδιά μου
κι όταν έρχονται τα βράδια
στην αυλή σου ξάγρυπνω
και γυρεύω τα σημάδια
της αγάπης σου να βρω.
Είσαι μια τρελή Τσιγγάνα
Που πετάς στον ουρανό
Κι ότι βλέπεις στ’ όνειρο σου
Θέλεις να `βγει αληθινό.
Τα χεράκια μου μ’ αγάπη
Σου κεντήσανε μια κάπα
Μ’ ένα δράκοντα στην άκρη
Και στη μέση δυο ποτάμια.
Όταν ήσουνα δικός μου
Για μιαν άνοιξη μονάχα
Βγαίναν οι αυγές του κόσμου
Μεσ’ απ’ τη ζεστή σου ανάσα
Το φεγγάρι μια βρυσούλα
Τα λουλούδια χορταράκια
Όταν με κρατάς τη νύχια
Μες στα δυνατά σου μπράτσα
Όταν με κρατάς τη νύχτα
Μες στα δυνατά σου μπράτσα.
Tengo los ojos azules, tengo los ojos azules
y el corazoncillo igual que la cresta de la lumbre.
De noche me salgo al patio
y me harto de llorar
de ver que te quiero tanto
y tú no me quieres ná.
Esta gitana está loca,
pero loquita de atar,
que lo que suena de noche
quiere que sea verdad
Las manos de mi cariño
te están bordando una capa
con agremán de alhelíes
y con esclavina de agua.
Cuando fuiste novio mío,
por la primavera blanca,
los cascos de tu caballo
cuatro sollozos de plata.
La luna es un pozo chico,
las flores no valen nada,
lo que valen son tus brazos
cuando de noche me abrazan,
lo que valen son tus brazos
cuando de noche me abrazan.
Avellinou © 16.08.2014